Dat mijn leven in 1 gestort is na 10 jaar ellende en dat mijn leven heel

neerwaarts is gegaan maar dat ik buiten dat toch een lieve moeder ben

geworden op wat momentjes na en dat ik mijn kind wel een fijn huishouden

meegeef. Schone kleren gezond voedsel (met uitzonderingen :$ ) hij leest nu

ook in bed steeds vaker en daar ben ik trots op dat hij dat doet (toppie)

En als ik niet naar een therapeut was blijven gaan dan was ik allang dood

ofzo geweest maar het lijkt er steeds meer op hoe meer ik meewerk hoe

dieper ik in de problemen kom..... Eerst word ik niet geloofd dan word ik

voorgelogen waardoor ik de BSO 4 extra maanden moest betalen omdat hun

mij geen DGT

therapie wilden geven want ik moest volmondig mee eens zijn dat ik

kenmerken van een bordeline had plus moest ik medicijnen in nemen waar je

grote honger van heb de hele dag later werd dit ontkent dat ik verplicht

was dit in te nemen toen liep mijn therapeute knalrood weg toen de

psychiater dat zei... En ze hielden echt héél lang achter dat mijn IQ laag

is... Zelfs lager dan gemiddeld en dat terwijl ik op mijn 16de nog iets

boven gemiddelde IQ had uhm zoals Havo niet dat ik dat heb gedaan hoor ik

mocht D/E niveau proberen maar bleef zitten en ging een niveau omlaag ik

had gewoon totaal geen concentratie op school maar vond school niet

vervelend het was gewoon té gezellig ik heb geen ene school afgemaakt en

werd er vaak vanaf gebonjourd anyway dat school. Uhmmmm waar had ik het

over volgens mij dwaal ik af nu. Oja ik begin te denken dat het systeem

tegen mij werkt ookal maak ik zoveel mee ik word gewoon niet gehoord dus ik

krijg ook niet de hulp die ik nodig had vooral omdat ik er maar vooral niet

over mocht hebben over dat onderwerp. Het was wel handig geweest in de tijd

van de helikopters die boven mij cirkelde Smith had heel veel vriendjes

overal... Ik was nooit echt veilig ik kon niet naar buiten gaan of ik werd

in de gaten gehouden of zelfs lastig gevallen met de meest rot opmerkingen

dit was erg vermoeiend vooral om dat masker te moeten dragen en daarmee

stierf er iets in me ik kan dit denk ik moeilijk omschrijven maar je bent

slim genoeg om er een invulling te maken. Bij ieder koppelpoging brak er

iets in me af. Smith wilden mij koppelen met een collega of vriend zodat ik

gelukkig ervan werd maar het liep altijd spaak omdat hij mij voor het blok

zette plus die mensen om hem heen deden dat ook ik ben zovaak vernederd

uitgelachen en voor stront aangezien dat het er mentaal ook iets

afbrokkelde ik werd maar steeds afgestraft omdat ik net niet deed wat hun

wilde dat ik deed ik werd er gewoon psychotisch van leek het wel, ik

ben geen dokter.

. Een kortsluiting kreeg

ik steeds en daarvoor werd ik afgestraft omdat ik niet normaal reageerde

maar dit kón ik gewoon niet. Maar ondertussen werd ik er wel voor

aangekeken maar het hielt nooit op ookal werd dat wel gezegd en beloofd en

er waren zelf bevelen plus de dreiging dat hij zelfs gearresteerd zou

worden maar niets mocht baten ze hadden Smith niet in de hand Smith had hun

in de hand want hij zei iedere keer sorry maar ondertussen deed hij het wel

weer en die ervaring maakt dat hij brutaler werd en weer een stapje verder

ging hij jaagde op mijn vriendinnen en mijn vriendinnen waar ik mee

gebroken had omdat ze mij slecht behandelde ik moest drinken bijvoorbeeld

omdat ik anders niet gezellig zou zijn en ze sloeg me... Ik was het l** van

de groep blijkbaar die Kelly Kompeer heeft met een marinier gehad en

dat ze door die groep en hun gestook

zoveel problemen heeft gehad dat ze Rotterdam ontvluchte en ging samenwonen

in Leiden enfin Smith heeft haar gebruikt om weer mot met mij te maken een

tijdje lang maar het ergste waren de uhm cultuur gerichte vriendinnen die

ik verloren heb door hun gestook en doordat ik geen goede therapie kreeg

werd mijn gedrag vreemder en vreemder ik kon niet meer tegen urenlang weg

zijn en drukten of meegaan in groepen en later kon ik ook niet meer

opbrengen om afspraken na te komen ik zei steeds af ik voelden me dan weer

niet in mijn sas en kon het niet meer opbrengen om met ze af te spreken en

ik werd bedlegerig, depressiever en depressiever. Even helemaal niets met

mijn kop onder het kussen weg van die rare nare wereld waar ik steeds maar

weer in de problemen kom en wat ik ook deed niets leek te helpen ik voelden

mezelf gewoon debieler en debieler worden ik schreeuwde het uit letterlijk

maar ook hier op het forum JHK.nl en op Merudi.nl later uit wanhoop ook op

FB ... Ik kon niet langer meer mijn mond houden ik moest op één of andere

manier hulp krijgen van iemand.... En het aller misselijkmakend was dat

diegene die mij wel hielpen die werden eruit gepest op de werkvloer door

Smith er is zelf iemand die zelfmoord heeft gepleegd en andere daar leek

een situatie met "kruisvuur" verdacht veel op opzet... Want hij trok er zo'n

kop bij toen ze hem erop aanspraken.

- Ik zou een paranormaal experiment voor de voeten hebben gelopen ze

waren mij wel al aan het bespelen in mijn geest maar in de praktijk leek

het wel alsof alles iedere keer misbruikt werd en belachelijk gemaakt.

Alles wat ik dacht werd uitgerekt en opgeblazen ik mocht niet de tijd nemen

om mijn gedachten bij te stellen op alles wat ik dacht deed en zei werd ik

veroordeeld ik werd steeds maar weer gestraft voor wat en wie ik ben. Ik

mocht nooit mezelf zijn. Tijd en ruimte voor mezelf nemen ik werd steeds

onder druk gezet door hen door Smit en Stephan de telepaat plus collega's

en vriendjes pfff dat zijn er wel een boel hoor om allemaal tegen je te

hebben en te horen dat "iedereen me haat" en dat ze me wilden vermoorden of

mijn opstookte om zelfmoord te plegen (pleeg zelfmoord joh, werd er gezegd)

 En het gekke was dat ze me wel

belette dat te doen althans... Uhm de goeierikken of tijdelijke goeierikken

want iedereen switchte steeds van kant daar kon ik nooit goed op aan plus

heb ik moeite met gezichten direct herkennen sowieso ben ik wat trager van

begrip... Ook iets wat nou niet in dank werd genomen... Alsof ik daar iets

aankon doen ik was niets en zou niets worden ik was een nobody zo

zeiden hun dat in de gespreken op straat.

 Nu ben ik

ook een nobody ik maak amper deel uit van de gewone maatschappij ik

ben volgens Raoul Smith een

psychiatrisch patiënt, een gebruiker en een uitkeringstrekker en een sloeber

plus blijkbaar goor want ik doe niet mijn huishouden perfect ookal doe ik

wel mijn best.

 

mijn gezicht is getekend voor het leven je kunt de stres zien je kunt zien

dat mijn uitstraling niet meer zo straalt en je kunt zien dat ik wallen heb

en dat ik medicijnen heb ik heb net zoals díe mensen wat glazige ogen en

verdriet in mijn ogen mijn oogleden hangen ook en ik loop mank ik heb mijn

poten uit mijn lijf moeten lopen mijn knie is versleten ik moet steunzolen

dragen en het liefs comfortabele schoenen ik heb zelfs aangepaste sandalen

moeten laten maken ze zien er orthopedisch uit ook daar word ik allemaal

belachelijk op gemaakt maar ze zien niet dat mijn huis wel qua kleur goed

is ingericht en mijn kind heeft dieren en zijn zwemdiploma's ABC en hij

gaat sinds kort naar een clubje toe rn heeft de ruimte om binnen te spelen

maar ik kan dan weer niet opbrengen om iedere week een playdate over de

vloer te hebben ik ben ook zo moe en het vaak pijn en dat maakt me leven

meer depri ook dus mijn leven is een neerwaartse spiraal en al dat ik wél

heb gedaan is nooit nét niet goed genoeg (sosciaalvaardig bijv. )of snel

genoeg (gevat of scherp qua begrip of zelfverdediging te naïef bijv. ) of

vaak genoeg (qua schoonmaken bijv. ) etc. Dus ik ben eigenlijk heel dom en

nooit slim genoeg geweest om mijn leven zelf te redden vooral uit deze

benarde situatie met Smith en mijn gemoedstoestand en alle gevolgen die

kunnen gaan volgen daarop. En ik heb dit echt niet verdiend ik heb wel

meegewerkt ik heb wel mijn best gedaan ik wist gewoon niet wat ze willen

het was steeds maar weer iets anders wat ik fout deed en ik begreep het

maar niet ook niet waarom het zolang duurde. Je zou toch denken dat

...jah... Dat hij gewoon zou gaan ophouden of dat tenminste iemand toch

ging helpen tot ik hulp had die ik nodig had.. Nu betwijfel ik de gang van

zaken ik ben eerlijk en word ervoor afgestraft ik mag niet eens voor

mezelf opkomen,ik vind het echt maar een hele rare wereld waarin we leven

ik begrijp er maar niets van. Ook niet hoe sadistisch gemeen mensen kunnen

zijn... Over niets! Misschien heb ik teveel hart en moest daar wat vanaf om

de wereld te kunnen snappen. De wereld ziet er nou niet meer zo magisch

mooi meer uit het blijkt nep en verwarrend te z

ijn veelte veel

mindfuckgames worden er gespeeld of het nu de politiek is of het

schoolplein mindfuckers zijn er overal--